Voor veel mensen was 2020 een rampjaar, maar ikzelf kijk er positief op terug. Ondanks al het thuiswerken, de afgelaste feestjes en het gebrek aan uitjes was 2020 voor mij de moeite waard. Het was een jaar waarin ik leerde mee te bewegen op wat er op me af kwam. Het had immers geen zin me te verzetten tegen ontwikkelingen waar ik geen invloed op had. Dit jaar maakte me duidelijk wat echt belangrijk is en stimuleerde me na te denken over de manier waarop ik mijn leven invul. Zo vroeg ik me af of ik niet beter met dit blog kon stoppen toen ik door problemen met mijn schouder een paar maanden niet kon schrijven. Ik vind het leuk om te doen, maar steek weinig energie in het promoten ervan of het vinden van nieuwe volgers. Heeft het onderhouden van een blog dan wel zin?

Positieve invloed
Wetenschapsjournalist Mark Mieras denkt dat creatief schrijven een positieve invloed heeft op gezondheid en welzijn. In een artikel in Schrijven Magazine (06-2019) zegt hij:

“Wie schrijft, helpt zichzelf om de ervaringen van het leven te verwerken”
en
“Een coherent betekenisvol verhaal over je leven vormen is (…) belangrijk. Schrijven kan dit vitale proces stimuleren.”

Uit het artikel maak ik op dat hij daarbij niet alleen doelt op het schrijven over je eigen leven, maar ook op het verwerken van je eigen ervaringen in een volkomen verzonnen verhaal. Niet het schrijfproduct, maar het proces van het schrijven is nuttig en zinvol.

Schrijven voor een ander
Schrijven als bezigheid kan zelfs nog meer betekenis krijgen wanneer je het samen doet met iemand anders of wanneer je schrijft vóór iemand anders. Dit is iets wat ik in 2020 heb ontdekt. In september heb ik me aangemeld als vrijwilliger voor de schrijfgroep van Humanitas. Deze groep helpt mensen die dat willen om hun levensverhaal op papier te krijgen. Ik ben gekoppeld aan een meneer van 92 die mij zijn levensverhaal vertelt. Het is mijn taak om alle losse anekdotes samen te voegen tot een coherent verhaal en door vragen te stellen logica aan te brengen in het geheel.

Levensboek
Ik ben enorm enthousiast over mijn nieuwe bijbaantje. Mooier vrijwilligerswerk kan ik me niet voorstellen. Ik ben dol op levensverhalen en ik vind het fantastisch het verhaal van deze meneer in geschreven tekst om te zetten. We hebben elkaar nu een paar keer ontmoet, mijn ‘levensboekmeneer’ en ik, en we hebben interessante en inspirerende gesprekken gevoerd. Helaas moesten we ons project even on hold zetten vanwege de corona-beperkingen. De ervaring van een 92-jarige met online communicatiemiddelen is nu eenmaal beperkt. Bovendien zijn dit soort persoonlijke en intensieve gesprekken niet prettig met een scherm ertussen.

Ik realiseer me dat ik geluk heb gehad. Geluk dat ik niet in de horeca werk, geluk dat ik mijn werk en mijn schrijfliefde niet heb hoeven opschorten of inperken om kinderen thuisonderwijs te geven en geluk dat ikzelf en de mensen die belangrijk voor me zijn niet ernstig ziek zijn geworden. Ik hoop dat 2020 voor jou, trouwe lezer van mijn blog, geen rampjaar was en ik wens je geluk en gezondheid voor 2021. Ik hoop dat we in het nieuwe jaar definitief af kunnen rekenen met het virus. En als het een beetje meezit, kan ik in 2021 niet alleen het levensboek van mijn ‘verteller’ afronden, maar ook mijn tweede roman publiceren.

Image by Sabine van Erp from Pixabay