Niet eerder zag ik zoveel vogels boven de weilanden rond ons huis. Sinds we hier een maand geleden kwamen wonen, is het een komen en gaan van allerlei soorten vogels. Zwermen spreeuwen vliegen van boom naar boom. Buizerds vliegen over de akkers op zoek naar muizen en ganzen komen in majestueuze V-formaties over. Vandaag geen V-formaties. Eerder slordige W-tjes, uiteenvallend in \ en /. Ze volgen geen rechte koers, maar vliegen dan eens naar het Noorden en dan weer in een rondje naar het Zuiden. Hun gekef niet ritmisch, zoals anders, maar wanordelijk door elkaar kwetterend.

Te gast
In de schaduw van het natuurgebied heb ik het gevoel dat we hier als mens te gast zijn. Vanaf de eerste dag maakten de roodborstjes ons duidelijk dat dit hun territorium is; niet de onze. De zwart-witte kater, die dagelijks zijn rondje over het terrein maakt, wordt gedoogd. Onze activiteiten niet. Sinds we een kippenhok hebben gebouwd, hipt er elke dag een roodborstje langs het gaas.
‘Staat dat afzichtelijk ding er nu nog?’ lijkt het beestje te willen zeggen.
Ook het kortwieken van een conifeer wordt niet gewaardeerd. Er hipt zo driftig een roodborstje rond, dat ik ter compensatie het snoeiafval tegen de kale stammen drapeer.

Kraanvogels
Door het grote raam aan de achterzijde van de boerderij hebben we ruim zicht op de akkers en de bosrand van het natuurgebied. Op de vensterbank staat de verrekijker. Zo heb ik ontdekt dat de waterpartijen op de akkers zilverreigers aantrekken. Maar die kijker staat er vooral vanwege de kraanvogel. Op internet vond ik hoe ze eruitzien in vlucht en hoe hun roep klinkt. Sindsdien dacht ik ze steeds te horen, maar het bleken toch steeds ganzen te zijn. Tot gisteren. Het exotische prráhoe klinkt toch heel anders dan op interrnet en kun je onmogelijk verwarren met het geluid van overvliegende ganzen. Verderop op de akker liepen twee grote vogels. In het echt zijn ze nog groter, slanker en hebben ze een nog mooiere tekening dan op de plaatjes. Kalm spreidden ze hun vleugels en stegen op, fladderend met hun lange vleugels maakten ze een rondje en even later verdwenen ze achter de boomtoppen van de bosrand.

Pindakaaspot
In de tuin van onze vorige woonplaats zagen we ook wel vogels: koolmeesjes, pimpelmeesjes en soms een merel of een lijster. In de winter hing ik een pot met pindakaas voor vogels in een struik om die in het voorjaar beschimmeld en wel in de kliko te gooien. Hier is dat wel anders. Binnen een paar uur verzamelen zich tientallen mezen, vinken, merels en een enkele Vlaamse gaai rond de pot. Na drie dagen is de pot tot de laatste kruimel leeggegeten en pikken alleen nog een paar roodborstjes naar de op de grond gevallen restjes.

Oudjaarsdag
Vandaag geen animo bij de voederplaats. De mezen houden zich schuil en het roodborstje slaat zijn inspectie van het kippenhok over. De plassen op de akker liggen er verlaten bij. In de verte klinkt het gerommel van een kunstmatig onweer. Hoewel het carbidschieten kilometers van ons huis verwijderd is, hoor je hier de doffe knallen. Bij elke ontploffing veranderen de ganzen van koers. Linksom, nee, toch rechtsom! Zo raken ze snel door hun vetreserves heen.
Gelukkig is het morgen weer rustig.