Onze kat, Levi, is niet bijster intelligent. Toch hielp hij me voor de zomer mijn vastgelopen verhaal weer vlot te trekken. Hoe? Daarover vertel ik je in deze blogpost.

Cruciaal onderdeel van mijn roman is het vertrek van mijn hoofdpersonage naar een spookdorpje in de Spaanse Pyreneeën. Ik had het helemaal bedacht: ze raakt betrokken bij akelige gebeurtenissen in Nederland en besluit met haar vriend naar Spanje te gaan. Daar zou zich het echte verhaal ontrollen waarin ze zichzelf probeert terug te vinden. Maar tijdens het schrijven stuitte ik op een probleem: ik kreeg haar niet zover dat ze vertrok. Ze wilde blijven. Haar karaktereigenschappen verhinderden simpelweg dat ze zou vertrekken. Wat nu?

Vlak voor het begin van het nieuwe schooljaar ging ik altijd met mijn moeder naar de V&D. Nog ruik ik de leren boekentassen en de inkt van de nieuwe woordenboeken. Nog steeds wordt ik blij van rollen kleurig kaftpapier, stapels nieuwe schriften en nog slanke en gladde agenda’s. Het geeft me, meer nog dan in januari, het gevoel van een nieuw begin. Na weken vakantie komt het gewone leven met een ruk weer in beweging. De frisse energie van september lokt mij op mijn vrije dagen naar mijn zolderkamer. Ik orden mijn bureau en open voor het eerst in weken mijn schrijfproject.