De laatste week van de NaNoWriMo (National Novel Writing Month). Nog maar een paar dagen te gaan. Hoe is het jou vergaan? Ben je een beetje opgeschoten? Ben je enthousiast geworden en zijn de contouren van je roman al zichtbaar? Of hebben de afgelopen weken je juist het gevoel gegeven dat je nog niet genoeg bagage hebt verzameld om dat boek daadwerkelijk te gaan schrijven? Geef niet te snel op. ‘Schrijven is afdalen in het moeras en dan moeizaam, polletje na polletje, je eigen weg zoeken’ zegt Wessel te Gussinklo in een interview in Boekenpost en ik geef hem helemaal gelijk.

Week vier alweer van de NaNoWriMo (National Novel Writing Month). Als ik zo terugkijk op het werk wat ik de afgelopen drie weken heb gedaan, dan ben ik best tevreden. Mijn schrijfproject in Scrivener raakt steeds meer gevuld en de hoofdstukken krijgen meer en meer de kleur blauw (verbeterd concept reguliere hoofdstukken) of roze (verbeterd concept flashbacks). Mijn verhaal gaat steeds meer leven. Hier en daar heb ik een scène overgeslagen om later in te vullen. Sommige sleutelscènes aan het einde heb ik al eerder uitgewerkt tot een eerste concept en dat helpt me naar een punt aan de horizon toe te schrijven, hoewel dat in de ene scène gemakkelijker gaat dan bij de andere. In elke scène probeer ik gebruik te maken van mijn drie belangrijkste schrijfgereedschappen: dialoog, betekenisvolle details en ‘show, don’t tell’.

Ik heb deze week een paar dagen vrij genomen om echt even prioriteit te kunnen geven aan mijn roman-in-wording. Bovendien heb ik een plek opgezocht waar ik even niet teveel wordt afgeleid. De eerste dagen ging dat heel goed, maar nu, aan het einde van deze week, begin ik ineens weer enorm te twijfelen. Is het wel goed genoeg wat ik schrijf? Zal ik mijn lezers niet teleurstellen? Mijn tweede boek is immers slechts losjes gebaseerd op waargebeurde voorvallen en mist de historische setting waar mijn lezers zo enthousiast over waren. Soms merk ik bij het teruglezen van wat ik de dag ervoor heb geschreven dat er toch niet helemaal staat wat ik in mijn hoofd had. Die innerlijke criticus kan me het schrijven soms enorm lastig maken. Heb jij ook zo’n stemmetje in je hoofd dat zich voortdurend bemoeit met je schrijfproject? Lees dan in deze blogpost welke wapens ik uit de kast haal om die lastige stoorzender het zwijgen op te leggen.

De eerste week van de NaNoWriMo (National Novel Writing Month) zit erop. Ik zit weer helemaal in het verhaal. Op sommige momenten buitelen de ideeën over elkaar heen, maar ik vind het lastig om de tijd te vinden om alles op te schrijven. Hoe is het jou vergaan? Is het gelukt een of meerdere scènes uit te werken tot een bouwsteen voor je boek? Of heb je helemaal geen inspiratie? Misschien ervaar je net als ik in het begin dat het schrijven van een roman echt iets totaal anders is dan het schrijven van een rapport of een artikel. Waar het bij een zakelijke tekst vooral gaat om het zo helder mogelijk opschrijven van de informatie die je wilt delen, gaat het bij het schrijven van fictie om het scheppen van een droomwereld waarin je je lezer laat rondlopen. Dat vergt een hele andere energie.

November is een perfecte maand om vaart te maken met het schrijven van mijn roman, want vandaag, op 1 november, gaat de National Novel Writing Month (NaNoWriMo) van start. Dit evenement daagt schrijvers uit binnen precies 30 dagen een roman te schrijven. Zelf ben ik al een heel eind op weg, dus ik mag niet meer meedoen, maar misschien is het iets voor jou? Wellicht heb je dit voorjaar meegedaan met mijn blogserie over het maken van een schrijfplan voor je roman maar ben je nog niet veel verder gekomen dan dat schrijfplan. Dan is dit een goed moment om je schrijfplan af te stoffen en aan de slag te gaan! Ik help je de komende weken op weg en vertel je over mijn eigen vorderingen bij het uitwerken van mijn schrijfplan.